Hakketuf - Kortfilm van Laurens van Herk zeer goed onthaald
De nieuwe kortfilm van regisseur Laurens van Herk kreeg een echt Lommels woord als titel. Dat is niet toevallig, zo leren we uit het gesprek met Laurens. “De film is op een aantal manieren een ode aan Lommel”, zegt hij.
Binnenkort is er de voorstelling in CC De Adelberg, maar de film ging eigenlijk in Leuven in première?
Laurens: “Klopt, de film was geselecteerd voor het Internationaal Kortfilmfestival van Leuven. Spannend, want je laat je kindje dan toch voor het eerst los. Ik blijf er mankementen in zien, maar de reacties waren zeer positief. Zowel van het publiek als van de jury. Er waren reacties waarvan ik dacht: dat wil ik bereiken met de film. Dat deed zeker deugd.”
Is film altijd een passie geweest?
“Een enorme passie. Ik keek niet één of twee keer naar een film, maar echt honderden keren. Ik herinner me bijvoorbeeld Pinokkio. Ik begon die film al echt te ontleden. Met vrienden speelden we ook films na. Al hadden we nog geen camera om het vast te leggen.”
Maar de stap naar een studie in het RITCS is toch niet niks.
“Dat is een proces van lange adem geweest. Ik moest van thuis eerst een echt diploma behalen. Ik heb eerst videojournalistiek gestudeerd. Dan mocht ik toch al een camera vasthouden. Toen ik dat diploma in handen had ben ik nog naar het RITCS gegaan. We zijn toen in ons jaar met 180 studenten aan de toelatingsproef gestart. 30 studenten zijn aan de opleiding begonnen en 7 studenten zijn afgestudeerd.”
Hoe ben je op het bijzondere idee van de film gekomen?
”Je zal het misschien niet geloven, maar dat heb ik ooit gedroomd. In de film beleeft de puber Mikke samen met zijn broers een vrolijke jeugd op de boerenbuiten. Wanneer zijn moeder op late leeftijd bevalt van nakomeling Benji haalt dat hun leven compleet overhoop. Want die nakomeling heeft een serieuze beperking. Benji is half-koe en half-mens.”
“Die droom van lang geleden had ik op een papiertje geschreven. Bij de start van mijn studies aan het RITCS heb ik dat papiertje terug bovengehaald. Vanaf mijn eerste jaar wilde ik dat idee gebruiken voor mijn masterproef. De docenten zeiden dat ik ‘goed zot’ was (lacht), maar ik heb toch doorgezet.”
Je zegt zelf dat het een tragikomedie is.
“De bezoekers gaan niet schaterlachen. De humor zit meer in de dialogen en in de personages. Je kan het op dat gebied een beetje vergelijken met 'De Helaasheid der Dingen' van Felix Van Groeningen."
Waarom heb je voor Lommel gekozen als locatie?
“We hebben in Gelderhorsten gefilmd, in het woongedeelte van een boerderij die leeg stond. De film is op veel manieren een ode aan Lommel. Ik zeg altijd: ‘Als Lommel een land was, zou ik heel patriottisch zijn.’ Daarnaast hebben we ook in de cafetaria van Wijerken F.C. gefilmd.”
Als titel koos je voor een echt Lommels woord: ‘Hakketuf’.
”Ik heb het woord opgevangen van onze pa en hij heeft het van ons moeke gehoord. De betekenis van iemand die ‘niet hakketuf is’, is volgens het dialectwoordenboek van Jos Jansen iemand die van ‘geen kleintje vervaard’ is. Het past wonderwel bij de film.”
Je hebt al heel wat ervaring op filmsets.
“Klopt, vooral van medestudenten. Zo was ik ook mederegisseur en scenarist voor de kortfilm ‘La Grande Descante’. Bij andere projecten was ik de eerste regieassistent. Dat is eigenlijk de echte baas op de set. Niet de regisseur, zoals veel mensen denken. Je moet als regisseur enkele zaken uit handen kunnen geven, zodat je je volop kan concentreren op de acteurs.”
Heb je het scenario voor de film ook zelf geschreven?
“Het scenario voor deze film heb ik samen met Ans Van Gasse geschreven. Zij heeft in de afdeling ‘scenario’ van het RITCS gestuurd. Een scenario schrijven is niet zo gemakkelijk. Het is echt een apart metier.”
Voor een kortfilm zien we toch heel wat personages in de film.
“Klopt, al hebben ze me er wel voor gewaarschuwd. Ik wist dat het moeilijk zou zijn, maar ik heb me er goed op geconcentreerd. Nu is dat het voornaamste compliment dat ik krijg, dat de personages goed uitgewerkt zijn. Dat betekent veel voor mij.”
“Deze kortfilm heeft ook een echte plot. Tegenwoordig hebben kortfilms meer een concept dan een plot. De maker kan zich dan iets beter in de kijker zetten. Een kortfilm is natuurlijk kort voor een echte plot, maar ik heb toch doorgezet. Het is heel rechttoe rechtaan.
In de film zien we enkele bekende acteurs zoals Marc Laureys uit Code 37 en Anne Somers uit Familie. Hoe krijg je die te strikken?
”Je belt ze gewoon. Dan vragen ze om het scenario op te sturen en vervolgens spreken we af. Acteurs willen altijd graag acteren. Voor hen is het ook belangrijk dat ze bijvoorbeeld te zien zijn op het Internationaal Kortflmfestival. Voor de jongeren in de film hebben we wel castings georganiseerd. Dan vragen we om een filmpje op te sturen.”
Mogen we aan een regisseur vragen wat zijn favoriete film is? Of zijn favoriete cineast?
“Natuurlijk mag dat. Bij het begin van mijn studies aan het RITCS moest ik ook opschrijven wie mijn favoriete regisseur is. Al weet ik niet meer wie ik toen heb opgeschreven (lacht). In Vlaanderen kan ik zeker Felix Van Groeningen zeggen. Internationaal zijn het er veel. Als favoriete film mag je zeker ‘Rumble Fish’ noteren. Een film uit 1983 van Francis Ford Coppola met onder andere Matt Dillon en Mickey Rourke. De gelaagdheid in die film vind ik zeer knap.”
We horen volop klassieke muziek in de film.
“Die muziek is speciaal voor de film gecomponeerd. Het is opgenomen met een orkest. Zo hoor je ook hoorns, een link met het boerenleven. De componist gaat de muziek zelfs uitbrengen op cd. Maar er zit wel nog een punknummer in de film, van een band die al niet meer bestaat. Het nummer past perfect bij de sfeer van de film.”
Kijk je uit naar de voorstelling in De Adelberg?
”Het is wel spannend. Zenuwachtig ben ik niet, maar ik heb er vooral veel zin in. Mijn familie en veel vrienden hebben op diverse manier aan de film geholpen. Zoals een financiële steun met de crowdfunding of een rol als figurant. Ik ben blij dat ik die mensen iets kan teruggeven in de vorm van een filmvertoning.”
Veel succes!
